Zanim rozpocząłem swoją przygodę z prawem energetycznym, przez 2 lata pracowałem w Głównym Inspektoracie Transportu Drogowego – w Biurze Prawnym. Było to moje pierwsze, bardzo cenne, doświadczenie w administracji rządowej.
Praca w GITD była znakomitą szkołą postępowania administracyjnego. Cenna była również możliwość poznania specyfiki organów kontrolnych.
Rozwiązując problemy prawne związane z energią elektryczną, mam ograniczoną możliwość wykorzystywania doświadczenia zdobytego w GITD.
Energetyka i regulacja transportu drogowego odnajdują jednak wspólny mianownik, kiedy konieczne jest dostarczenie elementów turbiny wiatrowej w miejsce ich montażu. Przewożenie tego rodzaju ładunków wiąże się bowiem z wykorzystaniem tzw. pojazdów nienormatywnych.
Czym jest pojazd nienormatywny
Zgodnie z art. 2 pkt. 35a ustawy – Prawo o ruchu drogowym, pojazd nienormatywny to pojazd lub zespół pojazdów, którego naciski osi wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w przepisach o drogach publicznych, lub którego wymiary lub rzeczywista masa całkowita wraz z ładunkiem lub bez niego są większe od dopuszczalnych, przewidzianych w przepisach ww. ustawy.
Dopuszczalne parametry pojazdów poruszających się po drogach publicznych Rzeczypospolitej Polskiej określone zostały w Prawie o ruchu drogowym oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 305 ze zm.).
Kiedy pojazd nienormatywny może poruszać się po drogach publicznych
Zgodnie z art. 64 ust. 1. pkt. 1 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, ruch pojazdu nienormatywnego jest dozwolony pod warunkiem uzyskania zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego odpowiedniej kategorii, wydawanego, w drodze decyzji administracyjnej, przez właściwy organ.
Art. 64 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż zabrania się przewozu pojazdem nienormatywnym ładunków innych niż ładunek niepodzielny, z wyłączeniem pojazdów nienormatywnych uprawnionych do poruszania się na podstawie zezwolenia kategorii I
Kara administracyjna
W myśl art. 140ab ust.2 ww. ustawy w przypadku naruszeń zakazu, o którym mowa w art. 64 ust.2, za przejazd pojazdem nienormatywnym nakłada się karę jak za przejazd bez zezwolenia.
Nawet jeżeli w myśl postanowienia art. 64 ust. 2 ww. ustawy, nie jest możliwe uzyskanie zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego, nie oznacza to, że przewoźnik nie podlega karze za dokonanie takiego przejazdu.
Zgodnie z art. 140aa ust. 1 Prawa o ruchu drogowym za przejazd po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych bez zezwolenia, o którym mowa w art. 64 ust 1 pkt. 1, lub niezgodnie z warunkami określonymi dla tego zezwolenia nakłada się karę pieniężną, w drodze decyzji administracyjnej.
Ruch pojazdu nienormatywnego – przykład zaangażowania radcy prawnego
Z sukcesem zastępowałem przedsiębiorcę z Białorusi, który przewoził ładunek niepodzielny przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W protokołach kontroli mylnie wskazano, że przewożone ładunki są ładunkami podzielnymi.
Organ, wydając zaskarżone decyzje, oparł się na kwalifikacji ładunku dokonanej przez funkcjonariusza przeprowadzającego kontrole, nie dokonując własnej oceny dowodów ani subsumpcji przepisów ustawy – Prawo o ruchu drogowym do ustalonego stanu faktycznego.
Po zapoznaniu się z odwołaniami, które wniosłem w imieniu Klienta, Naczelnik Podlaskiego Urzędu Celno – Skarbowego podzielił moje poglądy.
Na skutek ponownej analizy zgromadzonego materiału dowodowego, organ uchylił swoje wcześniejsze decyzje. Sukces cieszy tym bardziej, że organ administracji zastosował art. 132 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego – uznał argumenty przedstawione w odwołaniach i uchylił swoje decyzje.
Organ, wydając zaskarżone decyzje, oparł się na kwalifikacji dokonanej przez funkcjonariusza przeprowadzającego kontrolę, nie dokonując własnej oceny dowodów ani subsumpcji przepisów ustawy – Prawo o ruchu drogowym do ustalonego stanu faktycznego.
Po zapoznaniu się z odwołaniem, które wniosłem w imieniu Klienta, Naczelnik Podlaskiego Urzędu Celno – Skarbowego podzielił mój pogląd, że dokonywanie kwalifikacji prawnej nie jest funkcją protokołu kontroli.
Na skutek ponownej analizy zgromadzonego materiału dowodowego, organ uchylił swoje wcześniejsze decyzje.
Organ wezwał do wskazania numeru konta, na który zostanie zwrócona kaucja pobrana od Klienta.
Zdobyte doświadczenie umożliwia mi na rozwiązywanie problemów powstałych na styku regulacji transportu drogowego i energetyki.